Απο τις φλεγομενες χωματερες στα εργοστασια καυσης σκουπιδιων

Η ενεργειακη αξιοποιηση των απορριμματων ειναι κεντρικος πολιτικος σχεδιασμος της κυβερνησης

Αυγούστου 23, 2010 in Απορρίμματα-Ανακύκλωση | Γράψτε ένα σχόλιο (Edit)

Διαβαστε το αρθρο της χτεσινης Ελευθεροτυπιας.

Αυτα γραφω τα τελευται δυο χρονια (τουλαχιστον)απο τη στιγμη που σιγα σιγα το κουβαρι της δεματοποιησης αρχισε να ξετυλιγεται.

Καθολου δεν δεματοποιουμε τα σκουπιδια για να γλυτωσουμε τα προστιμα. Αυτο ειναι το παρμυθι που μας πουλανε οσοι σχεδιαζουν την καυση και αναπαραγουν οι εφημεριδες του νομου.

http://www.eedsa.gr/Contents.aspx?CatId=96

Οι χωροι αποθηκευσης συμμεικτων σκουπιδιων ΧΩΡΙΣ τελικο αποδεκτη θεωρουνται ΧΑΔΑ και οχι σταθμοι μεταφορτωσης.Αρα τρωνε προστιμο.

Και για ναχουμε καλο ρωτημα .Ποσο κανει το πακετο της μοναδας δεματοποιησης στην Γερμανια και ποσο το πληρωσαμε εμεις.Οι πληροφοριες υπαρχουν γιατι δεν βγαινουν στην φορα;

Ο δεματοποιητης και το περιφημο εργοστασιο ολοκληρωμενης διαχειρισης δεν αφορουν μονο την αυξηση των δημοτικων τελων μεσω της ιδιωτικοποιησης της διαχειριησης των απορριμματων.

Ο κυριος στοχος ειναι να περασει η ενεργεια σε ιδιωτικα πολυεθνικα χερια.

Διαβαστε τον νομο για τις ΑΠΕ που ψηφιστηκε φετος τον Μαιο.Μεχρι και την τιμη αγορας εχουν βγαλει.

http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/ape.pdf  (σελ 20/ιζ)

Θα αφησουν την ΔΕΗ με τον λιγνιτη και τα προστιμα της χωρας για μολυνση του περιβαλλοντος και θα επιδοτησουν ενεργειακες μοναδες ιδιωτικων συμφεροντων βαφτιζοντας τα σκουπιδια ανανεωσιμη πηγη ενεργειας. Σαν τον ηλιο την θαλασσα τον αερα που ειναι ανεξαντλητα.

Ενω  πρεπει να κανουμε ακριβως το αντιθετο ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ταυτοχρονα οι μοναδες αυτες θα πιεζουν την κρατικη ΔΕΗ σε μια αλλου τυπου τιμολογικα πολιτικη σε βαρος ολων μας τελικα.

Μεγαλο το παιχνιδι και ο κ Σφυρης πιλοτος .Ο Δημος Κρανιδιου πρωτοπορος.

Στο μεταξυ και μετα τις αγωνιστικες κινητοποιησεις του περασμενου Δεκεμβρη (ειναι τελικα ο κ Τσεφαλας εμπρηστης χωματερων οπως δημοσια kατηγορηθηκε;) η χωματερη της Ερμιονης επαψε να “αυταναφλεγεται”.

http://stamdamd.blogspot.com/2010/01/blog-post_3838.html

Αντιθετα η χωματερη στα μεταλλεια της Θερμησιας εχει αυταναφλεγει τουλαχιστον δυο φορες.Ειμαι σιγουρος πως σιγοκαιει συνεχεια πως αλλιως να δεχτει τοσο ογκο απορριμματων χωρις να παρει τον κατηφορο για το ποταμι απο κατω.

Και η τρομερη συμπτωση.21 Ιουλιου η μια μεγαλη φωτια και 20 Αυγουστου (ενα μηνα μετα) η δευτερη. Να περιμενουμε 20 Σεπτεμβρη την Τριτη;

http://enpoermionis.blogspot.com/2010/07/blog-post_21.html

http://stamdamd.blogspot.com/2010/08/blog-post_1791.html

Απομακρυσμενη η χωματερη μονο αν φουντωσει η φωτια γινεται αντιληπτο το προβλημα.

Ετσι λοιπον το συμπερασμα ειναι πως δεν αρκει να διωξουμε την διοξινη απο την πορτα του χωριου και να την στειλουμε στην πισω αυλη.

Πρεπει να συνεχισουμε μεχρι να ξεκινησει η περιφημη ανακυκλωση (αληθεια τι γινεται με τους κομποστοποιητες που μοιραστηκαν στην Ερμιονη) και να ξεκαθαριστει πως δεν θα στελνουμε τα σκουπιδια μας για καψιμο στα Αθικια φορτωνοντας σε καποιον αλλο το δικο μας προβλημα.

Εδω γενικη συνελευση των κατοικων στα Αθικια κατα της δημιουργιας εργοστασιου καυσης στο χωριο τους

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/08/2010&id=195251

Πράσινη διαχείριση απορριμμάτων

Των ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΥΡΚΙΤΣΟΥ* και ΗΡΩΣ ΖΕΡΒΑΚΗ**

Τη στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει ίσως τη σοβαρότερη οικονομική κρίση της ιστορίας της και καλούνται όλοι οι Ελληνες να σηκώσουν τεράστια βάρη για να ξεπεραστεί, η απερχόμενη ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ σχεδιάζει για την Αττική την ακριβότερη και προβληματικότερη δυνατότητα διαχείρισης απορριμμάτων ολοκληρώνοντας σειρά λανθασμένων και αδιαφανών επιλογών των χρόνων που προηγήθηκαν, χωρίς καν να έχει δρομολογήσει, ως ώφειλε, τις απαραίτητες ολοκληρωμένες, ρεαλιστικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικά αποδεκτές πολιτικές, που έχει τόσο ανάγκη η Αττική.

 

Ετσι, σήμερα φθάνοντας στο «και πέντε» προσπαθεί η απερχόμενη ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ να προχωρήσει στο σχέδιο που έχει εκπονήσει, για την παράδοση της τελικής διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής σε μεγαλοεργολάβους. Το σχέδιο είναι απλό, επιλέγοντας την ακριβότερη δυνατή επιλογή, οι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι δεν επαρκούν. Για το λόγο αυτό, την επιπλέον τεράστια χρηματοδότηση θα τη βάλουν οι ιδιώτες, που ως αντάλλαγμα: α) θα χρεώνουν για τουλάχιστον 25 χρόνια τους ΟΤΑ με δυσβάστακτα «τέλη εισόδου» και β) θα πάρουν και επιδότηση από το τέλος ΑΠΕ (θεωρώντας μεγάλο μέρος της καύσης απορριμμάτων ως βιομάζα), ώστε να μπορέσουν έτσι να διασφαλίσουν τα κέρδη τους για δεκαετίες.

Το σχέδιο αυτό συμπληρώνεται με το μανδύα της «μεγάλης εθνικής επένδυσης», που δεν πρέπει να εμποδιστεί και άρα καλείται η κυβέρνηση να επιταχύνει τις διαδικασίες του έργου και με συνοπτικές διαδικασίες να δρομολογήσει την υλοποίησή του.

Είναι άραγε αυτή η μόνη επιλογή για την Αττική;

Φυσικά, όχι. Ευτυχώς, εκτός από τη «λύση των εργολάβων» υπάρχει και η «πράσινη λύση» στο πρόβλημα. Εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οικολογικές οργανώσεις, μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, φωνές και επίσημες εισηγήσεις μέσα από τον ΕΣΔΚΝΑ και όλοι σχεδόν οι σχετικοί κοινωνικοί & τοπικοί φορείς, έχουν από καιρό προτείνει και συγκλίνουν σε ένα πράσινο, ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο, που βασίζεται στο τρίπτυχο Πρόληψη – Ανακύκλωση – Κομποστοποίηση, που είναι άμεσα υλοποιήσιμο, βρίσκεται στην καρδιά της Πράσινης Ανάπτυξης δημιουργώντας πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας, ικανοποιώντας όλες τις νομικές υποχρεώσεις της χώρας και είναι και κοινωνικά αποδεκτό. Παράλληλα, στο Πράσινο Σχέδιο συμπεριλαμβάνονται και μια σειρά από θεσμικά μέτρα και δράσεις ενημέρωσης, ώστε να διασφαλιστεί η συμμετοχή των πολιτών και άρα η επιτυχία του.

Εχει όμως ένα «ελάττωμα». Είναι πολύ οικονομικό και πιο αποκεντρωμένο στις επενδύσεις του, και άρα δεν μπορεί να δώσει τα υπερκέρδη που κάποιοι ονειρεύονται.

Συγκρίνοντας τις δύο προτάσεις, είναι προφανές ότι η πρόταση της ηγεσίας του ΕΣΔΚΝΑ έχει σοβαρότατα κενά και αδυναμίες, όπως:

*Σίγουρα δεν αποτελεί «Μεγάλη Εθνική Επένδυση» γιατί απλούστατα για τη λύση του προβλήματος υπάρχει και το εναλλακτικό Πράσινο Σχέδιο, που είναι πολύ πιο οικονομικό, με το οποίο επαρκούν οι διαθέσιμοι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι.

*Δεν ασχολείται με πρόληψη ή μείωση απορριμμάτων, όπως όφειλε από τις αυτονόητες νομικές μας υποχρεώσεις.

*Δεν προτείνει στοιχειώδη θεσμικά μέτρα για την ορθολογικοποίηση της διαχείρισης, όπως π.χ. η χρέωση με το βάρος των προς τελική διαχείριση απορριμμάτων.

*Δεν λαμβάνει υπόψη το πώς θα επιτευχθούν άλλες νομικές υποχρεώσεις της χώρας σε σχέση π.χ. με την ανακύκλωση των πλαστικών συσκευασιών.

*Δεν λαμβάνει υπόψη την τεράστια δυναμική διαδικασιών και τεχνικών πριν από την τελική διαχείριση, όπως α) Διαλογή στην πηγή, β) ανακύκλωση, γ) εναλλακτική διαχείριση, δ) οικιακή κομποστοποίηση, κ.ά., που μειώνουν την παραγόμενη ποσότητα και αλλάζουν τη σύσταση των απορριμμάτων.

*Δεν αντιλαμβάνεται ότι η απαραίτητη δημιουργία μονάδας καύσης για τα παραγόμενα καύσιμα υλικά (SRF-RDF) θα συναντήσει την σφοδρή αντίδραση των τοπικών κοινωνιών, που δεν θα δεχθούν δίπλα τους μια μόνιμη πηγή υποβάθμισης της ζωής τους. Η σύσσωμη και διακομματική άμεση αντίδραση των τοπικών κοινωνιών για την προτεινόμενη μονάδα καύσης στη Θήβα είναι ενδεικτική.

*Η πρόταση υποτίθεται είναι ανοικτή στις τεχνολογίες, ενώ στην πραγματικότητα επιλέγει τις πιο ακριβές.

*Δεν απαντά στα ερωτήματα: «Γιατί να παράγεται SRF με μεγάλο κόστος η καύση του και να μην παράγεται κομπόστ, που έχει εμπορική αξία και τελικούς χρήστες;», «Γιατί να χαθεί η ευκαιρία να δημιουργηθούν αρκετές εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας;», «Γιατί τόση βιασύνη από την απερχόμενη ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ να προκηρυχθούν και να εκχωρηθούν σαν ένα έργο επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα λίγο πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές;».

*Τελικά, δεν απαντά στο επίκαιρο ερώτημα «Πώς εν μέσω της οικονομικής κρίσης θα πειστεί η κοινωνία να συναινέσει σε μια τόσο ακριβή και τόσο προβληματική λύση όταν υπάρχει οικονομικότερη και κοινωνικά προσφορότερη εναλλακτική επιλογή;».

Είναι βέβαιο ότι η διαχείριση των απορριμμάτων σε Αττική και Ελλάδα απαιτεί έναν ουσιαστικό και ειλικρινή δημόσιο διάλογο, μέσα από τον οποίο θα αναδειχθούν οι καταλληλότερες επιλογές με γνώμονα την επίλυση του προβλήματος με το μικρότερο δυνατό οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος. Δυστυχώς, αυτός ο διάλογος δεν έγινε μέχρι σήμερα στο βαθμό που έπρεπε. Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία να τεθεί σε νέα βάση αυτός ο διάλογος, και όλοι οι υποψήφιοι υπεύθυνα να καταθέσουν τεκμηριωμένα τις προτάσεις τους. Γι’ αυτό καλείται η ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ οπωσδήποτε να επανεξετάσει την πρότασή της και σε κάθε περίπτωση να αφήσει την αυτοδιοικητική ηγεσία, που θα προκύψει από τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, να αποφασίσει για τις οριστικές επιλογές στη διαχείριση των απορριμμάτων, που θα δεσμεύσουν μακροπρόθεσμα την Αττική. Επίσης, η κυβέρνηση οφείλει να αφουγκραστεί άμεσα την κοινωνία και να τοποθετηθεί ξεκάθαρα για το ποια πολιτική διαχείρισης απορριμμάτων προκρίνει τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Επειδή οι επιλογές τού σήμερα θα μας δεσμεύουν για αρκετές δεκαετίες στο μέλλον, δεν έχουμε το δικαίωμα, απέναντι στις επόμενες γενιές, να κάνουμε άλλα λάθη. Αρκετά μέχρι σήμερα.

* Πρόεδρος Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης. ** Δημοτική σύμβουλος Δήμου Περιστερίου, μέλος των δ.σ. ΕΣΔΚΝΑ και ΤΕΔΚΝΑ

Διαβαστε παρακατω ενα αλφαβηταρι βασικων ορων

Καθε τεχνολογια ενεργειακης αξιοποιησης εχει διαφορετικο κοστος διαφορετικες επιπτωσεις στο περιβαλλον και φυσικα διαφορετικες πολυεθνικες που πουλανε την τεχνογνωσια.

Γιατι το ΥΠΕΚΑ ο Περιφερειαρχης αλλα και ο Δημος Κρανιδιου δεν μας λενε τι ειδους θα ειναι αυτο το εργοστασιο ολοκληρωμενης διαχειρισης;

Ετσι κι αλλιως πολλοι ενδιαφερομενοι εκπροσωποι ξενων συμφεροντων εχουν περασει απο το ΥΠΕΚΑ και εχουν υποβαλει τις προσφορες τους.

http://www.greenpeace.org/greece/press/118517/stopincineration 

Στον όρο «Θερμική Επεξεργασία» συμπεριλαμβάνονται η τεχνολογία της καύσης και όλες οι εναλλακτικές εκδοχές της, όπως η πυρόλυση, η αεριοποίηση, οι τεχνολογίες πλάσματος και τα καύσιμα RDF ή SRF. Επιγραμματικά επισημαίνουμε κάποιες τεχνικές και διαφορές τους.

Καύση (θέρμανση παρουσία οξυγόνου και φλόγας): Η διεργασία, σε υψηλές θερμοκρασίες και με περίσσεια αέρα, που μετατρέπει τις σύνθετες οργανικές ενώσεις σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό.

Πυρόλυση (θέρμανση απουσία οξυγόνου): Η θερμική αποσύνθεση, σε χαμηλότερες από την καύση θερμοκρασίες (400-600 βαθμούς Κελσίου), των οργανικών υλικών απουσία οξυγόνου ή σε ατμόσφαιρα φτωχή σε οξυγόνο. Τα αέρια και ελαιώδη κατάλοιπα της πυρόλυσης χρησιμοποιούνται σαν καύσιμα, ενώ τα στερεά κατάλοιπα οδηγούνται συνήθως για διάθεση.

Θερμική αεριοποίηση: Η πυρόλυση σε θερμοκρασίες στην περιοχή των 800 βαθμών Κελσίου.

Αεριοποίηση (θέρμανση με λίγο οξυγόνο): Η θερμική διεργασία κατά την οποία ο άνθρακας που εμπεριέχεται στα απορρίμματα μετατρέπεται σε αέρια μορφή με μερική καύση των αποβλήτων με αέρα ή οξυγόνο, είτε με εμπλουτισμένο σε οξυγόνο αέρα, είτε παρουσία ατμού. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι 900-1.100 βαθμοί (με αέρα) ή 1.000-1.400 (με οξυγόνο). Όπως και στην πυρόλυση, τα αέρια και ελαιώδη κατάλοιπα της αεριοποίησης χρησιμοποιούνται σαν καύσιμα, ενώ τα στερεά κατάλοιπα οδηγούνται για διάθεση. Η αεριοποίηση εκπέμπει περισσότερες διοξίνες & φουράνια και οξείδια του αζώτου από την καύση και λιγότερο μόλυβδο, διοξείδιο του θείου και μονοξείδιο του άνθρακα (Blue Ridge Environmental Defense League, 2002)*.

Τεχνολογίες πλάσματος: Διεργασίες σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες (μεγαλύτερες των 10.000 βαθμών) κατά τις οποίες γίνεται επεξεργασία των αποβλήτων. Το πλάσμα δημιουργείται με την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε δύο αντίθετα φορτισμένους πόλους και αποτελεί ένα θερμό ιονισμένο αέριο. Στις συνθήκες αυτές, υποτίθεται ότι καταστρέφονται όλες οι τοξικές ουσίες και συνεπώς δεν υπάρχουν τα προβλήματα που συνοδεύουν την καύση. Παρόλα αυτά και οι τεχνολογίες πλάσματος εκπέμπουν διοξίνες, έστω και λιγότερες από την καύση, και βαρέα μέταλλα. Επίσης, δεν έχουν δοκιμαστεί επί μακρόν σε μεγάλη κλίμακα και έχουν φυσικά πολύ μεγάλο επενδυτικό και εξαιρετικά υψηλό λειτουργικό κόστος.

Καύσιμο RDF (Refuse Derived Fuel): Περιλαμβάνει τα καύσιμα κλάσματα των απορριμμάτων, που διαχωρίζονται σε μονάδες μηχανικής επεξεργασίας. Αποτελείται κυρίως από χαρτί (~50%), πλαστικά (~10%), άλλα καύσιμα υλικά (~30% π.χ. ξύλο και κάποιες οργανικές ενώσεις) και μη καύσιμα υλικά (~10%). Το παραγόμενο υλικό συμπυκνώνεται είτε σε μορφή σφαιριδίων είτε σε μορφή μπρικετών, που μπορούν να καούν σε ένα συμβατικό λέβητα στερεών καυσίμων, όταν αναμιχθούν με ικανές ποσότητες κάρβουνου ή άλλου συμβατικού καυσίμου. Το RDF μπορεί να καεί είτε σε ειδικές μονάδες (ρευστοποιημένης κλίνης), είτε σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, είτε τέλος σε τσιμεντοβιομηχανίες. Κατά την καύση του το RDF παρουσιάζει τα ίδια προβλήματα, όπως και η καύση του συνόλου των απορριμμάτων, καθώς επίσης η αποθήκευση του RDF μπορεί να επηρεασθεί αρνητικά από το αρχικό ποσοστό υγρασίας των απορριμμάτων.

Καύσιμο SRF: Είναι κάτι ανάλογο με το RDF μαζί όμως με οργανικά υλικά. Περιλαμβάνει τα καύσιμα κλάσματα των απορριμμάτων, που διαχωρίζονται σε μονάδες μηχανικής – βιολογικής επεξεργασίας. Όπως και στην περίπτωση του RDF αποτελείται από τα ίδια υλικά και επιπροσθέτως περιέχει και ξηρή οργανική ύλη από την διαχείριση των βιοαποικοδομήσιμων. Η διαχείριση του SRF είναι ανάλογη με αυτή του RDF.

http://www.eedsa.gr/Contents.aspx?CatId=96

 

ΘΕΡΜΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣΗ θερμική επεξεργασία των στερεών αποβλήτων περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες μετατροπής του περιεχομένου τους σε αέρια, υγρά και στερεά προϊόντα, με ταυτόχρονη ή συνεπακόλουθη αποδέσμευση θερμικής ενέργειας. Οι τεχνικές θερμικής επεξεργασίας  μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως εξής:  αποτέφρωση – καύση (incineration – combustion) αεριοποίηση (gasification) τεχνική του πλάσματος (plasma technology) πυρόλυση (pyrolysis) Αποτέφρωση Η αποτέφρωση ή πιο κοινά η καύση των στερεών απορριμμάτων ουσιαστικά εκπροσωπεί μια αρκετά παλαιά και διαδεδομένη διεργασία, η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη υψηλών θεοκρασιών, με παρουσία φλόγας, για την οξείδωση των επιμέρους στοιχείων αυτών, δηλαδή την ένωσή τους με το οξυγόνο. Στόχος της εν λόγω διεργασίας είναι η εξάτμιση, η αποσύνθεση και/ή η καταστροφή των οργανικών στοιχείων των απορριμμάτων, παρουσία οξυγόνου (είτε σε στοιχειομετρική αναλογία, είτε σε περίσσεια), καθώς και η ταυτόχρονη μείωση του προς τελική διάθεση όγκου τους. Αυτό πραγματοποιείται με χρήση είτε της απαιτούμενης στοιχειομετρικά ποσότητας αέρα (stoichiometric combustion) είτε με περίσσεια αέρα (excess – air combustion). Οι προϋποθέσεις για την επίτευξη πλήρους καύσης των αποβλήτων είναι:• επαρκής ποσότητα καύσιμου υλικού και οξειδωτικού μέσου (O2) στην εστία καύσης • επίτευξη της επιθυμητής θερμοκρασίας ανάφλεξης • σωστή αναλογία μίγματος (καύσιμης ύλης – οξυγόνου) • συνεχής απομάκρυνση των αερίων τα οποία παράγονται κατά την καύση • συνεχής απομάκρυνση των υπολειμμάτων της καύσης Κατά την καύση εκτός των τυπικών προϊόντων καύσης (διοξείδιο του άνθρακα, ατμός, μονοξείδιο του άνθρακα) παράγεται ανάλογα με την ποιότητα των αποβλήτων και μια σειρά άλλων ουσιών όπως διοξείδιο του θείου, οξείδια του αζώτου, υδροχλώριο, υδροφθόριο, πολυκυκλικοί υδρογονάνθρακες κλπ. Επίσης, κατά την καύση των στερεών αποβλήτων παραμένουν στερεά υπολείμματα, τα οποία αντιστοιχούν στο 25-40% του βάρους των εισερχομένων αποβλήτων. Η ποσότητα των υπολειμμάτων εξαρτάται από τη σύνθεση των αποβλήτων και τα τεχνικά χαρακτηριστικά της εγκατάστασης. Διακρίνονται σε τέφρα που παράγεται στο χώρο της καύσης (απομακρύνονται μετά την εσχάρα), τέφρα από τους λέβητες (υπολείμματα τα οποία δημιουργούνται στις θερμαντικές επιφάνειες των λεβήτων και συγκεντρώνονται στις χοάνες κάτω από το λέβητα), ιπτάμενη τέφρα και σκόνη που κατακρατείται στα φίλτρα (συγκεντρώνεται στις χοάνες κάτω από τα ηλεκτρόφιλτρα ή σακκόφιλτρα) και υπολείμματα τα οποία παράγονται από τα συστήματα καθαρισμού των αερίων. Οι μονάδες αποτέφρωσης σχεδιάζονται ώστε να επεξεργάζονται είτε σύμμεικτα απόβλητα (mass-burned incineration) είτε εναλλακτικά καύσιμα που προέρχονται από την επεξεργασία των αποβλήτων (SRF-RDF). Διαφοροποιούνται τόσο σε σχέση με τον τύπο του συστήματος καύσης (κινούμενων εσχαρών, περιστρεφόμενου κλιβάνου, ρευστοποιημένης κλίνης) όσο και σε σχέση με το σύστημα ελέγχου της ρύπανσης. (υγρή /ξηρή επεξεργασία απαερίων, σακκόφιλτρα, ηλεκτροστατικά φίλτρα, πλυντρίδες κ.α.). Για την επεξεργασία των σύμμεικτων αποβλήτων χρησιμοποιείται το σύστημα κινούμενων εσχαρών ενώ οι άλλοι τύποι συστημάτων καύσης χρησιμοποιούνται συνήθως για την αποτέφρωση επεξεργασμένων ρευμάτων αποβλήτων.

Εικόνα 7: Τυπική μονάδα αποτέφρωσης αποβλήτων

Η θερμική επεξεργασία (στοιχειομετρική καύση), αποτελεί ώριμη  μέθοδο επεξεργασίας στερεών αποβλήτων με πλήθος εργοστασίων να λειτουργούν στα κράτη μέλη της Ε.Ε. και λόγω των παραγόμενων αέριων εκπομπών, διέπεται από πολύ αυστηρό πλαίσιο ελέγχου, το οποίο στοχεύει στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον. Ειδικά τα συστήματα αντιρρύπανσης, χρησιμοποιούν τεχνολογία αιχμής και έχουν καταφέρει να περιορίσουν σημαντικά τις παραγόμενες αέριες εκπομπές τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να σημειωθεί πως λειτουργούν περίπου 600 εγκαταστάσεις αποτέφρωσης αποβλήτων παγκοσμίως και περρισότερες από 400 απο αυτές βρίσκονται στην Ε.Ε. Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το χάρτη με της μονάδες που λειτουργούν στην Ε.Ε.  και εδώ για να δείτε βίντεο σχετικά με τη μονάδα αποτέφρωσης ΑΣΑ στην Brecia. Τέλος εδώ θα δείτε μια αρκετά επεξηγηματική σχηματική απεικόνιση της μονάδας αποτέφρωσης που λειτουργεί στο Λονδίνο.Όλες οι κατηγορίες υπολείμματος από τη θερμική επεξεργασία απαιτούν προσεκτική διαχείριση. Η διάθεση σε χώρο ταφής πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εκπλυσιμότητα των διαφόρων συστατικών που περιέχουν τα υπολείμματα αυτά. Η ιπτάμενη τέφρα περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων, διαλυτών αλάτων, οργανικών και την υψηλότερη περιεκτικότητα από όλα τα κατάλοιπα σε χλωριωμένες οργανικές ενώσεις. Θεωρείται επικίνδυνο απόβλητο και αν δεν εφαρμοστεί κάποια μέθοδος αδρανοποίησής της θα πρέπει να διατεθεί σε χώρο διάθεσης επικίνδυνων αποβλήτων. Η τέφρα βάσης μπορεί να διατεθεί μετά την ψύξη της σε ΧΥΤΑ αλλά συνήθως αξιοποιείται στην οδοποιία, καθώς στα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν αναπτυχθεί εθνικές προδιαγραφές για την αξιοποίησή της, σε αντίθεση με την ελληνική πραγματικότητα.

Εικόνα 8: Μονάδες αποτέφρωσης ΑΣΑ (Amsterdam,Breccia,Vienna)

ΠυρόλυσηΗ πυρόλυση αποτελεί μια σχετικά νέα θερμική διεργασία, η οποία αν και αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, μόλις τα τελευταία 20 – 30 χρόνια άρχισε να εφαρμόζεται στην επεξεργασία ΑΣΑ. Γενικά, δεν αποτελεί μια ιδιαίτερα διαδεδομένη μέθοδο θερμικής επεξεργασίας ΑΣΑ, τουλάχιστον στην Ευρώπη, λόγω της μειωμένης ενεργειακής απόδοσης και οικονομικής βιωσιμότητάς της. Παρόλα αυτά, μη Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιαπωνία, διαθέτουν εγκαταστάσεις πυρόλυσης στερεών απορριμμάτων, οι οποίες λειτουργούν αποδοτικά εδώ και πολλά χρόνια, γεγονός το οποίο πιθανότατα οφείλεται στις διαφορές των χαρακτηριστικών των απορριμμάτων τους (π.χ. ως προς το ποσοστό του οργανικού κλάσματος και τη θερμογόνο δύναμή τους), σε σχέση με εκείνα των Ευρωπαϊκών χωρών.Η πυρόλυση ως θερμικής μέθοδος, βασίζεται στι γεγονός ότι οι περισσότερες οργανικές ουσίες είναι θερμικά ασταθείς και κατά τη θέρμανσή τους απουσία οξυγόνου διαχωρίζονται μέσω ενός συνδυασμού θερμικής διάσπασης και συμπύκνωσης σε αέρια, υγρά και στερεά κλάσματα. Η πυρολυτική διεργασία σε αντίθεση με την καύση και την αεριοποίηση είναι ισχυρά ενδόθερμη και για τη διεξαγωγή της απαιτείται εξωτερική πηγή ενέργειας. Βασικές παράμετροι για την εφαρμογή της αποτελούν η σύσταση των στερεών αποβλήτων, η θερμογόνος δύναμή τους, η περιεχόμενη υγρασία κ.λ.π. Κατά την πυρόλυση των στερεών αποβλήτων, τα προϊόντα που παράγονται είναι: – Αέρια: Αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο, μεθάνιο, μονοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του άνθρακα και διάφορα άλλα αέρια, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των στερεών αποβλήτων – Υγρά: Το υγρό κλάσμα, είναι ελαιώδες με υψηλή πυκνότητα και ιξώδες και περιέχει απλά καρβοξυλικά οξέα (π.χ. οξικό οξύ), κετόνες (π.χ. ακετόνη), αλκοόλες (π.χ. μεθανόλη) καθώς και σύνθετους οξυγονωμένους υδρογονάνθρακες. Με περαιτέρω επεξεργασία το κλάσμα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συνθετικό καύσιμο. – Στερεά: Το στερεό υπόλειμμα περιέχει σχεδόν καθαρό άνθρακα και τυχόν αδρανή υλικά που υπάρχουν στα στερεά απόβλητα.

Εικόνα 9: Διεργασία Πυρόλυσης (Πηγή: ΙΤΑ,Εκτίμηση των Γενικευμένων Επιπτώσεων και Κόστους Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων»)

Σε γενικές γραμμές, η πυρόλυση ενδείκνυται για την επεξεργασία επεξεργασμένων ΑΣΑ (δευτερογενή καύσιμα) και λιγότερο για σύμμεικτα ΑΣΑ, καθώς η εφαρμογή της στην επεξεργασία ετερογενών μειγμάτων δεν έχει ακόμα ωριμάσει στην Ε.Ε. αν και υπάρχει σημαντικός αριθμός ερευνητικών και πιλοτικών προγραμμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αεριοποίηση Η αεριοποίηση αποτελεί επίσης μια σχετικά νέα και μη ευρέως διαδεδομένη, στην Ευρώπη, μέθοδο θερμικής επεξεργασίας ΑΣΑ. Ουσιαστικά περιλαμβάνει την μετατροπή του οργανικού κλάσματος των απορριμμάτων σε ένα μίγμα καύσιμων αερίων, μέσω μερικής οξείδωσης αυτού σε υψηλές θερμοκρασίες (400 έως 1500 oC).Η αεριοποίηση έχει ομοιότητες με την πυρόλυση, όπως τη μετατροπή των απορριμμάτων σε αέρια, στερεά και υγρά καύσιμα, αλλά παρουσιάζει και βασικη διαφορά κατά την εφαρμογή της, αφού η μεν πυρόλυση χρησιμοποιεί εξωτερική πηγή θερμότητας για να ενεργοποιηθούν οι ενδόθερμες αντιδράσεις θερμικής διάσπασης των απορριμμάτων, σε συνθήκες απουσίας οξυγόνου η δε αεριοποίηση είναι αυτοσυντηρούμενη (χωρίς εξωτερική πηγή ενέργειας μετά το στάδιο της ανάφλεξης) και χρησιμοποιεί πρόσθετο καύσιμο αέριο, όπως για παράδειγμα ατμό, διοξείδιο του άνθρακα, αέρα ή οξυγόνο, για την επιπλέον μετατροπή των οργανικών υπολειμμάτων σε αέρια προϊόντα. Η ενέργεια που απαιτείται για την αντίδραση αεριοποίησης παράγεται με καύση μέρους του οργανικού υλικού στον αντιδραστήρα αεριοποίησης. Μέσω της αεριοποίησης επιτυγχάνεται η παραγωγή καύσιμου αερίου πλούσιο σε H2 και κορεσμένους υδρογονάνθρακες (κυρίως μεθάνιο). Οι κύριες αντιδράσεις που πραγματοποιούνται κατά τη διαδικασία της αεριοποίησης είναι: C + O2 > CO2 (εξώθερμη) (1) C + H2O > CO + H2 (ενδόθερμη) (2) C + CO2 > 2CO (ενδόθερμη) (3) C + 2H2 > CH4 (εξώθερμη) (4) CO + H2O > CO2 + H2 (εξώθερμη) (5) Η θερμότητα για τη διατήρηση της διεργασίας προέρχεται από τις εξώθερμες αντιδράσεις, ενώ τα καύσιμα προϊόντα παράγονται κυρίως μέσω των ενδόθερμων αντιδράσεων. Οι βασικοί τύποι εγκαταστάσεων αεριοποίησης είναι: – Κάθετης σταθερής κλίνης – Οριζόντιας σταθερής κλίνης – Ρευστοποιημένης κλίνης – Πολλαπλών εστιών – Περιστρεφόμενου κλιβάνου Τα τελικά προϊόντα της αεριοποίησης είναι: • Αέριο πλούσιο σε μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, υδρογόνο και κορεσμένους υδρογονάνθρακες (κυρίως μεθάνιο) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. • Στερεό υπόλειμμα που αποτελείται από άνθρακα και αδρανή. • Συμπυκνωμένο υγρό υπόλειμμα που παρουσιάζει σύσταση παρόμοια με αυτή του υγρού κλάσματος που παράγεται κατά την πυρόλυση.

Εικόνα 10: Διεργασία Αεριοποίησης (Πηγή: Γιαδαράκος, Ε (2006),Επικίνδυνα Απόβλητα: Διαχείριση-Επεξεργασία-Διάθεση, Εκδόσεις Ζυγός, Θεσσαλονίκη

Λειτουργεί μονάδα επεξεργασίας αστικών αποβλήτων με τη μέθοδο της αεριοποίησης στην Ιαπωνία (Chiba) από το 2000 και περρισότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Εταιρίες που ειδικεύονται στη τεχνολογία της αεριοποίησης είναι οι Ebara Corporation Zurich Branch,  A.G.    Thermoselect.

Εικόνα 11: MSW Gasification Plant, Chiba, Japan

Αεριοποίηση/Υαλοποίηση με την τεχνική πλάσματος Ο όρος πλάσμα (plasma) περιγράφει κάθε αέριο του οποίου τουλάχιστον ένα ποσοστό των ατόμων ή μορίων του είναι μερικά ή ολικά ιονισμένο. Ο ιονισμός αυτός μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση της επεξεργασίας αποβλήτων με την τεχνική του πλάσματος, το αέριο μεταπίπτει στην κατάσταση του πλάσματος συνήθως με τη βοήθεια της θερμότητας που δημιουργείται από ηλεκτρική αντίσταση τόξου στήλης πλάσματος. Το τόξο αυτό βρίσκεται μεταξύ δύο ηλεκτροδίων (άνοδος και κάθοδος) και αποτελείται από ένα ηλεκτρικά αγώγιμο αέριο, μετατρέποντας έτσι τον ηλεκτρισμό σε θερμότητα. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με τις υπόλοιπες τεχνικές θερμικής επεξεργασίας. Πιο συγκεκριμένα, η μέση θερμοκρασία του αερίου μπορεί να υπερβεί τους 6.000οC. Το αέριο σε κατάσταση πλάσματος, παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη χημική δραστικότητα συγκριτικά με τα περισσότερα αέρια σε μεγάλες θερμοκρασίες και πιέσεις και μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε μια ποικιλία χημικών διαδικασιών. Τα πλεονεκτήματα από τη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας αυτής προκύπτουν κατά κύριο λόγο από την υψηλή κινητική ενέργεια που χαρακτηρίζει τα ιόντα και τα ηλεκτρόνια του πλάσματος, αλλά και τα άτομα του ουδετέρου αερίου. Η μερική μεταφορά αυτής της ενέργειας στις χημικές ενώσεις κάνει δυνατές χημικές αντιδράσεις, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν από τις εξώθερμες αντιδράσεις των συμβατικών διαδικασιών καύσης.Εφαρμόζοντας την τεχνική του πλάσματος, λαμβάνει χώρα η αεριοποίηση / υαλοποίηση του περιεχομένου των εισερχομένων στερεών αποβλήτων. Πιο συγκεκριμένα, υπό την επίδραση των πολύ υψηλών θερμοκρασιών, το οργανικό κλάσμα των αποβλήτων αεριοποιείται και σχηματίζει το αέριο σύνθεσης (μίγμα μονοξειδίου του άνθρακα και υδρογόνου) και απαέρια. Ο χρόνος που απαιτείται προκειμένου να λάβει χώρα η καταστροφή των οργανικών ενώσεων εξαρτάται από την επίτευξη της επιθυμητής θερμοκρασίας και το χρόνο παραμονής των οργανικών ενώσεων στην ιονισμένη ατμόσφαιρα ή σε υψηλή θερμοκρασία. Παράλληλα, το ανόργανο μέρος των αποβλήτων μετατρέπεται σε τηγμένο υπόλειμμα, το οποίο μετά από ψύξη σχηματίζει ένα σταθερό, αδρανές, υψηλής πυκνότητας υαλώδες υλικό.Τα τελικά προϊόντα από την εφαρμογή της τεχνολογίας του πλάσματος είναι: • Το παραγόμενο αέριο σύνθεσης, το οποίο προκύπτει από την πλήρη αεριοποίηση όλων των πτητικών συστατικών (οργανικό μέρος των αποβλήτων) του εισερχόμενου ρεύματος. Η σύσταση του αερίου καθώς και το ενεργειακό του περιεχόμενο, εξαρτώνται άμεσα από το είδος και το οργανικό περιεχόμενο του εισερχόμενου προς επεξεργασία ρεύματος αποβλήτων. Το παραπάνω μίγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδοτικό καύσιμο στη μονάδα πλάσματος μειώνοντας με τον τρόπο αυτό το λειτουργικό κόστος ή εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εμπορεύσιμο προϊόν. • Το υαλώδους μορφής, αδρανές υλικό το οποίο δημιουργείται από την υαλοποίηση του ανόργανου μέρους των επεξεργαζόμενων αποβλήτων. Το υπόλειμμα αυτό είναι ομογενές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κατασκευαστικό υλικό σε διάφορες εφαρμογές (π.χ. κατασκευή δρόμων) • Τα απαέρια, τα οποία ύστερα από κατάλληλα επεξεργασία διοχετεύονται στην ατμόσφαιρα. Αναφορικά με τα ανώτατα επιτρεπτά όρια των εκπομπών από μονάδες που χρησιμοποιούν την τεχνολογία του πλάσματος, ισχύουν τα ίδια όρια με τις υπόλοιπες μονάδες θερμικής επεξεργασίας. • Τα υγρά απόβλητα, τα οποία προκύπτουν από τη διαδικασία καθαρισμού των απαερίων. Ανάλογα με την ποιοτική και ποσοτική σύσταση των αποβλήτων αυτών, είναι δυνατόν να απαιτείται εγκατάσταση επεξεργασίας τους έτσι ώστε να είναι ασφαλής η τελική τους διάθεση.

Η τεχνολογία πλάσματος δεν έχει εφαρμοστεί σε εμπορική κλίμακα στην Ε.Ε. αλλά υπάρχουν παγκοσμίως εγκαταστάσεις που την εφαρμόζουν για την επεξεργασία των στερεών αποβλήτων, ενώ στην Ιαπωνία κοντά στις πόλεις Mihama and Mikata, λειτουργεί μονάδα πλάσματος για την επεξεργασία 20 tn/d αστικών στερεών αποβλήτων και 4 tn/d αστικής ιλύος. Πιλοτικά προγράμματα εφαρμόζονται παγκοσμίως, αλλά η πολυπλοκότητα της σύστασης των σύμμεικτων ΑΣΑ δεν έχει προς το παρόν επιτρέψει την εμπορική εφαρμογή της για την επεξεργασία αυτού του ρεύματος. Τα πιλοτικά προγράμματα αφορούν στην αξιοποίηση επεξεργασμένων ΑΣΑ (π.χ. RDF) και η κατασκευή και λειτουργία αντίστοιχων μονάδων σχεδιάζεται σε διάφορες περιοχές (Swindon, Wiltshire, St. Lucie County, Florida κ.α.) . Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις ιστοσελίδες εξειδικευμένων εταιρειών όπως Advanced Plasma Power, Westing House Plasma Operation κ.α.